https://www.nosdiario.gal/opinion/autor/1271/paula-vazquez-verao
Realismo Tráxico (o bló da paula)
9 jul 2021
22 may 2020
Estamos mellor no rural na crise do coronavirus?
Con Antom Fente, publicado en Nós Diario.
"Por outra parte, no “rural”, no rururbano, ou nesa nebulosa territorial que conforma o interior galego, a crise do coronavirus non fai máis que evidenciar a crise permanente de abandono que padecemos: unha Atención Primaria precaria e en desmantelamento, uns hospitais comarcais con necesidade de máis persoal, un Servizo de Axuda no Fogar insuficiente ante as grandes necesidades, un modelo de residencias de maiores inadecuado e insuficiente ou unhas telecomunicacións precarias. Non mencionemos a falta de protocolos de actuación claros, as disparidades ou a falta de protección daqueles profesionais que o están dado na primeira liña."
Completo aquí.
"Por outra parte, no “rural”, no rururbano, ou nesa nebulosa territorial que conforma o interior galego, a crise do coronavirus non fai máis que evidenciar a crise permanente de abandono que padecemos: unha Atención Primaria precaria e en desmantelamento, uns hospitais comarcais con necesidade de máis persoal, un Servizo de Axuda no Fogar insuficiente ante as grandes necesidades, un modelo de residencias de maiores inadecuado e insuficiente ou unhas telecomunicacións precarias. Non mencionemos a falta de protocolos de actuación claros, as disparidades ou a falta de protección daqueles profesionais que o están dado na primeira liña."
Completo aquí.
28 jul 2018
Do castro ao colapso: diálogo entre David Rodríguez e Xosé Constenla
Algunhas lecturas para este agosto de 2018: ler en tándem O canastro sen tornarratos, de David Rodríguez, e O colapso territorial en Galiza, de Xosé Contenla, publicados no presente ano en Xerais e Galaxia. Ambos ensaios relatan, dende distintas ópticas, o escenario traumático da rápida “modernización” de Galiza nos últimos cen anos, as “feridas” que o desenvolvemento do capitalismo deixou no País, ben en forma do “colapso territorial”, ese “proceso de diseminación territorial inducido”, en palabras de Xosé Constenla, ben na economía terciarizada e o emprego precario.
En conversa dialogada na libraría O Chan da Pólvora, lembrou David Rodríguez que “vimos dun século no que se desmembrou o País e, aínda así, temos certa capacidade de articulación política”. Sendo ambos autores “pesimistas” a respecto das posibilidades de reverter o proceso do “colapso”, non o son en canto á capacidade que como pobo aínda temos para encarar o noso futuro con decisión. Iso si, só pode ser dende unha concepción de País, dende entender que habitamos nun "lugar" e que somos un pobo, non dende un municipalismo benintencionado pero “funcional ás dinámicas do capital transnacional desregularizado”. No fondo, certo municipalismo actual vén a ser un “refuxio para evitar a cuestión nacional”, o problema nacional non resolto no Estado español. No contexto actual, son os Estados aínda un baluarte contra a destrución capitalista, a “ferramenta que nos queda” para loitar contra este. Ademais, historicamente o poder sempre foi transnacional, ou tivo vocación “cosmopolita” (dende as familias reais europeas ás elites burguesas), mentras que a masa popular, aínda hoxe, vive pegada ao seu lugar. A este respecto, a esquerda debe volver ter un discurso para a maioría social, fronte aos fascismos e populismos autoritarios tipo Trump ou Salvini, que si identifican a esta poboación como albo das súas mensaxes. “Non podemos vivir de xeito abstracto”, as persoas, os pobos, vivimos nun territorio.
E Galiza? Non tendo o noso País grandes cidades nin peso demográfico no conxunto do Estado, preocupa o papel que podemos xogar na reconfiguración do Estado español. Outros Países coma o noso son prósperos e non marxinais en Europa; iso si, teñen Estado propio. Quizais, só quede articular un proxecto colectivo de País, que o pense no mundo, e un movemento político que se afortale nas “loitas polo territorio”, ao xeito de como medrou o nacionalismo dende os anos 60’.
Chamaron os autores á necesidade de espazos de reflexión intelectual da esquerda nacional, sen sectarismos, e á importancia de reforzar os vínculos con Portugal, na medida en que as dinámicas espaciais galegas non poden separarse da Eurorrexión e desa “gran metrópole Ferrol-Porto” que é unha oportunidade de futuro. Alertaron, iso si, de evitar caer na “trampa do desenvolvimentismo” na que estivo instalado a maioría do pensamento nacionalista, e ter claro que o desenvolvemento debe levar parello un “como” e un “para que”, que o desenvolvemento económico per se non trae a felicidade.
Hai necesidade de que a esquerda nacional galega vaia recuperando relato e contexto: temos que xestionar o presente e as urxencias, pero tamén entender onde estamos como pobo, para proxectar, a medio e longo prazo, cara onde queremos ir. Agardando ter tempo para a lectura.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)