Durante
milleiros de anos, e ducias de milleiros de anos, tal vez, os escarabellos da
pataca reuniron nas caracochas* fragmentos de todas aquelas obras
literarias sobranceiras que uns extraños e coitados animais de andar ergueito escribiran ao longo da súa curta (e destrutiva, cómpre dicilo) existencia sobre a face da
Terra.
Pero,
os escarabellos, convertidos en depositarios da Palabra - da palabra escrita,
enténdase - non podían carrexar, tan pequenos eles, máis de sílaba e media por
cabeza, así que, no proceso de montado de tan inxente legado, os coleópteros
moveron frases de lugar, permutaron letras, omitiron verbas e confundiron
autores e mesmo idiomas. O resultado de tal remexido quedou como reliquia dun
pasado remoto no milenario lugar do Souto do Tellada, onde acudimos os
seres amantes do estudo e con moitas horas de vagar para autoconvencérmonos de que temos unha misión na vida e tal.
Ofrecemos a seguir, por partes, unha selección desta escarabellada ordenada
cronoloxicamente, mal que ben, pois os datos son escuros e escasos.
* Castiñeiros ocos.
I. Re-relato das orixes.
- A ver se te enteras, parviño: non podes dominar "a Natureza", estás espido, famento e terríbelmente só. Anda, toma un bocado de mazá e deixa de choromicar.
E así, Eva compartiu a sabedoría e a anguria vital.
No hay comentarios:
Publicar un comentario